آبسه مقعدی

آبسه مقعدی یا آنورکتال یک حفره پر از چرک ناشی از حمله باکتری‌های مهاجم به غده ترشحی مخاط در مقعد و رکتوم است. آلودگی باکتریایی مسیر غدد موجود در مقعد یا رکتوم را مسدود می‌کند و آبسه ایجاد می‌شود. تولید عفونت و چرک باعث درد و تورم ناحیه می‌شود. گاهی اوقات برای بررسی آبسه تصویربرداری تشخیصی نیاز است. آبسه ممکن است آن‌قدر در دیواره‌ی رکتوم عمقی شود که به اطراف مقعد باز گردد. با وجود این‌که مقعد منطقه‌ی پر از باکتری و عوامل عفونت‌زاست، اما به طور کلی به دلیل جریان خون فراوان در آن عفونت رخ نمی‌دهد. اما در صورت بروز عفونت معمولاً ترکیبی از انواع مختلف باکتری‌ها در ایجاد آن نقش دارد.
آبسه مقعدی باعث آسیب قابل توجهی در سلول‌ها و بافت‌های مجاور خود می‌شود و حتی به ندرت ممکن است به از دست دادن کنترل روده (بی‌اختیاری مدفوع) منجر گردد. افراد مبتلا به بیماری کرون در معرض خطر آبسه آنورکتال هستند. گاهی اوقات، آبسه یک عارضه‌ی جانبی ناشی از بیماری دیورتیکولیت یا بیماری التهابی لگن است.
آبسه می‌تواند متورم، قرمز، حساس و بسیار دردناک شود و حتی با احتمال کم منجر به تب گردد. آبسه عمیق موجود در رکتوم اغلب باعث علایم دیگری مانند تب و درد در قسمت تحتانی شکم نیز می‌شود.
پزشک معمولاً می تواند به راحتی آبسه موجود در پوست اطراف مقعد را شناسایی می‌کند. اما در مواردی که اثری از تورم خارجی و قرمزی دیده نمی‌شود انجام معاینه‌ی انگشتی مقعد را نیاز می‌بیند. وجود بافت متورم دردناک درون مقعد علامتی از وجود آبسه است.
در مراحل اولیه ایجاد آبسه مقعدی درمان آنتی‌بیوتیکی می‌تواند اثربخش باشد، اما برش و تخلیه‌ی آبسه بهترین شکل از درمان آن محسوب می‌شود. عمل تخلیه‌ی آبسه تحت بی‌حسی موضعی انجام می‌شود و در آبسه‌های عمقی به بی‌هوشی عمومی و انجام آن در شرایط مجهزتر و اطاق عمل نیاز است.
در حدود نیمی از موارد حتی با درمان مناسب هم، آبسه منجر به تشکیل یک کانال غیر طبیعی از درون مقعد به سمت اطراف آن و ایجاد فیستول خواهد شد.